Szacuje się, że rocznie w Polsce popełnia się nawet do 20 tysięcy błędów medycznych – związanych z leczeniem.

Po ostatnich medialnych doniesieniach wiele osób zastanawia się, czy starać się upubliczniać swoje sprawy. Mam klientów, którzy poważnie rozważają nagłośnienie swojego przypadku. Liczą, że szum medialny pomoże nam w szybszym rozwiązaniu sprawy.

Czy to dobry pomysł?

We wczorajszej Rzeczpospolitej w artykule Śledczy na sprytnego lekarza Katarzyna Nowosielska porusza problem fałszowania dokumentacji medycznej.

Problem wypłynął właśnie po ujawnieniu nieprawidłowości w placówce we Włocławku. Być może gdyby nie zainteresowanie prasy i tv nie byłoby tam szybkiej kontroli zleconej przez Ministra Zdrowia (efekt: zapowiedziane kontrole w całym kraju) i podjęcia działań przez prokuraturę – z urzędu.

W artykule czytamy:

– Fałszerstwa się zdarzają – przyznaje śledczy jednej z warszawskich prokuratur. Dlatego radzi, by najlepiej w ogóle nie zgłaszać żądań w lecznicy, tylko przyjść jak najszybciej do prokuratury i złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. – Wysyła się wtedy  do szpitala policję z żądaniem wydania rzeczy. Ta zabezpiecza dokumentację, a zaskoczony personel nie ma  już szans  jej zmienić – tłumaczy.

To prawda. Ale niestety mam też przykre doświadczenia z prokuraturami, zwłaszcza z tymi w mniejszych miejscowościach. Zdarza się, że prokuratura umarza postępowanie po zebraniu dokumentacji medycznej, przesłuchaniu rodziny i personelu medycznego, nie posiłkując się nawet opinią biegłych.

Są też prokuratorzy, którzy nie widzą nic złego w tym, że pacjentom daje się do podpisu np.  zgodę blankietową – „bo skoro pacjent stawił się na zabieg, to o nim wiedział”, a w przerabianiu dokumentacji medycznej nie widzą nic złego „bo zabieg był zgodnie ze sztuką”. A to, że pacjentowi wykonano zabieg bardziej inwazyjny, niż ten, który był planowany prokuratora nie interesuje.

Prawnicy zajmujący się błędami medycznymi przyznają jednak, że nie tylko pacjenci, ale nawet sądy mają problem z wydostaniem dokumentacji ze szpitali.

– Bywa tak, że sąd wzywa kilka razy, aby dostarczył pełną dokumentację. I nie wiadomo, czy w tym czasie szpital jej nie zmienił lub czegoś z niej  nie wyjął – mówi radca prawny Katarzyna Przyborowska.

Być może upublicznienie danej sprawy  sprawi, że śledczy się lepiej nad nią pochylą, a pacjent w boju ze szpitalem będzie miał łatwiej.

Trzeba jednak pamiętać, że samo nagłośnienie to dopiero początek i nie oznacza automatycznej wygranej. Sprawę trzeba jeszcze wygrać przed sądem cywilnym, a przypadku postępowania karnego prokurator wpierw musi napisać akt oskarżenia, a sąd uznać kogoś winnym.

Ten wpis został dodany wtorek, 4 lutego, 2014 at 14:05 w kategorii Dochodzenie roszczeń, Proces sądowy w sprawach medycznych i odszkodowawczych. Możesz skorzystać z subskrybcji RSS 2.0, aby na bieżąco. Możesz dodaj komentarz, lub śledzić ten post.